In het boek 'Anti-Media' laat Florian Cramer door close reading van cultuuruitingen en analyse van media- en kunstkritiek zien, hoe die steeds op hun eigen traditie, taal en medium reflecteren en die ook proberen omver te werpen.

Literatuur geschreven in de stijl van computercode, elektroakoestische composities met nieuw gecreëerde geluiden, maar ook subculturen met duidelijk herkenbare uitingen van internetporno tot neonazi’s en anti-copyright-activisten: high-, low- en subculture zijn allang niet meer van elkaar te scheiden, ook niet in de mate waarin ze naar zichzelf verwijzen. Kunst- en mediakritiek is vooral gericht op de concepten, niet op de objecten zelf.

In het boek 'Anti-Media' laat Florian Cramer door close reading van cultuuruitingen en analyse van media- en kunstkritiek zien, hoe die steeds op hun eigen traditie, taal en medium reflecteren en die ook proberen omver te werpen.

Literatuur geschreven in de stijl van computercode, elektroakoestische composities met nieuw gecreëerde geluiden, maar ook subculturen met duidelijk herkenbare uitingen van internetporno tot neonazi’s en anti-copyright-activisten: high-, low- en subculture zijn allang niet meer van elkaar te scheiden, ook niet in de mate waarin ze naar zichzelf verwijzen. Kunst- en mediakritiek is vooral gericht op de concepten, niet op de objecten zelf.


Florian Cramer is een op de praktijk georiënteerde literatuur-, kunst- en mediawetenschapper. Hij publiceert sinds 1996 over literatuur en internet en over computercultuur en kunsten, copyleft en de theorie en politiek en media en kunst.