OASE 74 komt met een reeks studies van 'inventieve momenten' uit de architectuurgeschiedenis van na 1945. Besproken worden ontwerpen van Hans Scharoun, Norman Foster, Alejandro de la Sota en Fernand Pouillon. Daarnaast bevat dit nummer een aantal interviews met hedendaagse architecten (Gigon & Guyer, Xaveer De Geyter en Neutelings Riedijk) die het uitvinden van nieuwe typologische en tektonische oplossingen in het hart van hun ontwerppraktijk plaatsen.

Inventiviteit is een kernelement van artistieke identiteit. Als belangrijk en bijna ondefinieerbaar aspect van de kwaliteiten van een architect blijft inventiviteit meestal onaangeroerd of onbesproken. De 'uitvinding' verwijst naar het moment waarop het eigene van de architect/kunstenaar aan de oppervlakte komt. Bovendien is inventiviteit een van de weinige elementen die de januskop-identiteit overbruggen van de architect, die zowel kunstenaar als ingenieur is. In beide domeinen geldt inventiviteit als cruciaal. Dit nummer van OASE gaat over die bijzondere momenten waarop ontwerpers nieuwe vormen van expressie ontdekken. Vanaf de achttiende eeuw is in West-Europa het concept van het uitvinden vooral opgevat als breuk met traditionele vormen. In de geschiedenis van de moderne architectuur worden de 'inventieve momenten' dan ook beschreven als bron van een nieuw formeel paradigma of een nieuwe stijl, vaak omarmd door een school of een artistieke stroming.

OASE 74 komt met een reeks studies van 'inventieve momenten' uit de architectuurgeschiedenis van na 1945. Besproken worden ontwerpen van Hans Scharoun, Norman Foster, Alejandro de la Sota en Fernand Pouillon. Daarnaast bevat dit nummer een aantal interviews met hedendaagse architecten (Gigon & Guyer, Xaveer De Geyter en Neutelings Riedijk) die het uitvinden van nieuwe typologische en tektonische oplossingen in het hart van hun ontwerppraktijk plaatsen. Auteurs zijn o.a.: Irenée Scalbert, Tony Fretton, Hugh Campbell, Ellis Woodman, Patrick Healy, Christoph Grafe en Tom Avermaete.