In Prix de Rome 2014. Architectuur presenteren acht getalenteerde jonge (landschaps)architecten en een stedenbouwkundige hun inspirerende ontwerpen. Het werk van deze architecten onderscheidt zich door een vernieuwende aanpak, een analytische houding en de uitdagende wijze waarmee zij de grenzen opzoeken, het vak architectuur heroverwegen en naar een hoger plan weten te brengen. Welke oplossingen dragen zij aan voor een door de jury geformuleerde opdracht en wie wint uiteindelijk de Prix de Rome 2014?
De Prix de Rome is de oudste en grootste prijs in Nederland voor architecten en beeldend kunstenaars onder de 40 jaar. Het doel van de prijs is getalenteerde architecten te traceren en hen te stimuleren zich verder te ontwikkelen en hun zichtbaarheid te vergroten. Sinds 2012 wordt de prijs georganiseerd en gefinancierd door het Mondriaan Fonds. De winnaar ontvangt een bedrag van 40.000 euro en een werkperiode aan de American Academy in Rome.
In Prix de Rome 2014. Architectuur presenteren acht getalenteerde jonge (landschaps)architecten en een stedenbouwkundige hun inspirerende ontwerpen. Het werk van deze architecten onderscheidt zich door een vernieuwende aanpak, een analytische houding en de uitdagende wijze waarmee zij de grenzen opzoeken, het vak architectuur heroverwegen en naar een hoger plan weten te brengen. Welke oplossingen dragen zij aan voor een door de jury geformuleerde opdracht en wie wint uiteindelijk de Prix de Rome 2014?
De Prix de Rome is de oudste en grootste prijs in Nederland voor architecten en beeldend kunstenaars onder de 40 jaar. Het doel van de prijs is getalenteerde architecten te traceren en hen te stimuleren zich verder te ontwikkelen en hun zichtbaarheid te vergroten. Sinds 2012 wordt de prijs georganiseerd en gefinancierd door het Mondriaan Fonds. De winnaar ontvangt een bedrag van 40.000 euro en een werkperiode aan de American Academy in Rome.
Genomineerden: Steven Delva (1978), Florian Idenburg (1975), Marieke Kums (1979), Kees Lokman (1981), Donna van Milligen Bielke (1983), Jasper Nijveldt (1984), Tim Prins (1978) en XML: Max Cohen de Lara (1979) en David Mulder (1980).
