Jonge Belgische architecten etaleren een vernieuwende kijk op architectuur. De ‘oudere’ generatie die het in een explosieve economie moest hebben van een oneindige bewondering voor proportiestudies, detaillering en ‘minimalisme’ maakt plaats voor een generatie die met beide voeten stevig op de grond staat en veeleer optreedt als pragmatisch dienstverlener. Lagere budgetten dwingen hen projecten met een frisse blik te benaderen.

David Driesen en Tom Verschueren van het Mechelse bureau dmvA bekijken architectuur als deel van het alledaagse leven. Onder de noemer ‘stijlloos’ maakt dmvA zich iedere mogelijke stijl eigen. Op deze manier veegt het bureau meteen elke beperking van tafel en schaart zij zich tegelijk achter het concept dat tijdloze architectuur niet bestaat. Zij treden op als scenarioschrijvers, transformeren het programma in een screenplay, ruimtes in sequenties en laten het gebouw toe telkens een ander verhaal te vertellen. Het zijn geen mathematische theoretici, maar ontwerpers met emotie, betrokkenheid, kunst en seks als drijfveer wat resulteert in een plastische, doorgedreven gedetailleerde architectuur waarin maximalisme op een minimalistische manier is bereikt.

De visie van dmvA leest als een pamflet. Tom Verschueren en confrater David Driesen als revolutionairen te boek stellen is misschien een brug te ver, maar toch drukt dmvA architecten steeds meer en vooral een onuitwisbare stempel op de private en publieke architectuur in België. Het acroniem dmvA - door middel van Architectuur - dekt een ruime lading waarin 'maximaal minimalisme' misschien wel de gemene deler is. Het pragmatische-conceptueel minimalisme van dmvA is charmant, jeugdig en overweldigend.

Jonge Belgische architecten etaleren een vernieuwende kijk op architectuur. De ‘oudere’ generatie die het in een explosieve economie moest hebben van een oneindige bewondering voor proportiestudies, detaillering en ‘minimalisme’ maakt plaats voor een generatie die met beide voeten stevig op de grond staat en veeleer optreedt als pragmatisch dienstverlener. Lagere budgetten dwingen hen projecten met een frisse blik te benaderen.

David Driesen en Tom Verschueren van het Mechelse bureau dmvA bekijken architectuur als deel van het alledaagse leven. Onder de noemer ‘stijlloos’ maakt dmvA zich iedere mogelijke stijl eigen. Op deze manier veegt het bureau meteen elke beperking van tafel en schaart zij zich tegelijk achter het concept dat tijdloze architectuur niet bestaat. Zij treden op als scenarioschrijvers, transformeren het programma in een screenplay, ruimtes in sequenties en laten het gebouw toe telkens een ander verhaal te vertellen. Het zijn geen mathematische theoretici, maar ontwerpers met emotie, betrokkenheid, kunst en seks als drijfveer wat resulteert in een plastische, doorgedreven gedetailleerde architectuur waarin maximalisme op een minimalistische manier is bereikt.

De visie van dmvA leest als een pamflet. Tom Verschueren en confrater David Driesen als revolutionairen te boek stellen is misschien een brug te ver, maar toch drukt dmvA architecten steeds meer en vooral een onuitwisbare stempel op de private en publieke architectuur in België. Het acroniem dmvA - door middel van Architectuur - dekt een ruime lading waarin 'maximaal minimalisme' misschien wel de gemene deler is. Het pragmatische-conceptueel minimalisme van dmvA is charmant, jeugdig en overweldigend. Hier geen gepolierde, uitgepuurde architectuur als levensloos niemandsland, maar in de eerste plaats geïntegreerde, praktische ruimtes zonder uitzondering gedefinieerd door sfeer en emoties. Voelen, ruiken, proeven,... de beleving primeert. Dmva architecten zet dan wel duidelijke krijtlijnen uit, het is de bewoner of gebruiker van de architectuur die steeds de hoofdrol speelt tegen die achtergrond. Het ontwerpproces is voor dmvA dan ook geen krampzachtig zoeken naar iets fundamenteel anders of nieuw, maar het zoeken naar nieuwe toepassingen voor wat al bestaat, meer dan eens met een knipoog naar context, typologie of historie.