Architect Joop van Stigt (1934-2011) heeft een onconventioneel en oorspronkelijk oeuvre nagelaten, dat gekenmerkt wordt door drie fasen die elkaar onderling beïnvloedden en versterkten. In de eerste vijfentwintig jaar van zijn werk ontwierp hij gebouwen en woonbuurten, die zijn bijgezet als producten uit de architectuur-stroming van het structuralisme. Vanaf 1980 legde hij zich samen met zijn zoon André van Stigt toe op herbestemming en transformatie van bestaande gebouwen. Zijn grote specialisme op dit vlak leidde in 1987 tot zijn benoeming als hoogleraar Renovatie en Onderhouds-technieken aan de Technische Universiteit Delft. Na zijn afscheid in 1999 begon hij aan zijn derde loopbaan, in Mali, Afrika. Daar leidde Van Stigt metselaars op en bouwde scholen en een provinciehuis. In alle drie de fasen was hij vernieuwend en succesvol; de drie ‘carrières’ zijn niet als breuk op te vatten, waarin hij zichzelf steeds opnieuw uitvond, maar als de drie pijlers van zijn oeuvre die elkaar continu afwisselden en beïnvloedden.

In het boek 'Joop Van Stigt, architect. Werken vanuit een flexibele structuur 1960-1985' staat de eerste fase van zijn loopbaan centraal - zijn ontwikkeling tot architect en zijn oeuvre tot aan het begin van de jaren tachtig.

Architect Joop van Stigt (1934-2011) heeft een onconventioneel en oorspronkelijk oeuvre nagelaten, dat gekenmerkt wordt door drie fasen die elkaar onderling beïnvloedden en versterkten. In de eerste vijfentwintig jaar van zijn werk ontwierp hij gebouwen en woonbuurten, die zijn bijgezet als producten uit de architectuur-stroming van het structuralisme. Vanaf 1980 legde hij zich samen met zijn zoon André van Stigt toe op herbestemming en transformatie van bestaande gebouwen. Zijn grote specialisme op dit vlak leidde in 1987 tot zijn benoeming als hoogleraar Renovatie en Onderhouds-technieken aan de Technische Universiteit Delft. Na zijn afscheid in 1999 begon hij aan zijn derde loopbaan, in Mali, Afrika. Daar leidde Van Stigt metselaars op en bouwde scholen en een provinciehuis. In alle drie de fasen was hij vernieuwend en succesvol; de drie ‘carrières’ zijn niet als breuk op te vatten, waarin hij zichzelf steeds opnieuw uitvond, maar als de drie pijlers van zijn oeuvre die elkaar continu afwisselden en beïnvloedden.

In het boek 'Joop Van Stigt, architect. Werken vanuit een flexibele structuur 1960-1985' staat de eerste fase van zijn loopbaan centraal - zijn ontwikkeling tot architect en zijn oeuvre tot aan het begin van de jaren tachtig. Zijn constructieve bijdrage aan hét thema van de structuralisten, het ontwikkelen van een drie-dimensionaal modulair bouwsysteem, is als ontwerpmethodiek van grote betekenis. Met zijn oeuvre liet hij zien hoe zijn systeem telkens weer aanleiding gaf tot nieuwe configuraties, materiaalkeuze en schikking van ruimtes, maar in zijn proportionaliteit constant bleef. Het heeft in zijn vindingrijkheid en actualiteit nog niets van zijn kracht verloren en kan van waarde zijn voor de transformatieopgaven van vandaag.

Van Stigt’s missie was het geven van een antwoord op de oproep die Van Tijen in 1961 als volgt formuleerde: ‘Ik hoop en verwacht ook, dat het moderne bouwen nog eens zo vrij zal worden in zijn vormgeving, dat het elke menselijke behoefte in al zijn wendingen en overgangen zal kunnen volgen en dat het zijn starheden zal overwinnen, zoals het moderne meubel dat heeft gedaan.’