Het leven is in wezen eenvoudig. Het kan wel steeds complexer worden, maar het hoeft zijn eenvoud niet te verliezen. Complexiteit dient te worden vervolmaakt, eenvoud is de volmaakte staat van de mens.’ Aldus Piet Mondriaan, die hiermee uitdrukking gaf aan het gedachtegoed waarop dedestijds nieuwe wereldorde, die van het twintigste-eeuwsemodernisme, zich baseerde. Deze overtuiging werd gevoed door de visie van technologie als een middel tot reductie, waarmee de natuur kon worden gezuiverd en willekeur zou worden vervangen door beheersbaarheid en perfectie. En niet alleen in de kunst van het modernisme draaide alles om zuiverheid en het zoeken naar abstractie; ook de gerationaliseerde landbouw, geraffineerd voedsel, stedenbouw, bevolkingsplanning en het ervaren van de Ander waren onderhevig aan dezelfde logica en principes van zuiverheid, als zowel doel en legitimering van de middelen om dat doel te bereiken. Dat had ongelooflijke gevolgen, die de wereld niet alleen hebben veranderd, maar die ook zeer negatieve effecten hebben gehad op het milieu, het klimaat, de culturele diversiteit, de biopolitiek en het leven in de stad en op het platteland.

Het leven is in wezen eenvoudig. Het kan wel steeds complexer worden, maar het hoeft zijn eenvoud niet te verliezen. Complexiteit dient te worden vervolmaakt, eenvoud is de volmaakte staat van de mens.’ Aldus Piet Mondriaan, die hiermee uitdrukking gaf aan het gedachtegoed waarop dedestijds nieuwe wereldorde, die van het twintigste-eeuwsemodernisme, zich baseerde. Deze overtuiging werd gevoed door de visie van technologie als een middel tot reductie, waarmee de natuur kon worden gezuiverd en willekeur zou worden vervangen door beheersbaarheid en perfectie. En niet alleen in de kunst van het modernisme draaide alles om zuiverheid en het zoeken naar abstractie; ook de gerationaliseerde landbouw, geraffineerd voedsel, stedenbouw, bevolkingsplanning en het ervaren van de Ander waren onderhevig aan dezelfde logica en principes van zuiverheid, als zowel doel en legitimering van de middelen om dat doel te bereiken. Dat had ongelooflijke gevolgen, die de wereld niet alleen hebben veranderd, maar die ook zeer negatieve effecten hebben gehad op het milieu, het klimaat, de culturele diversiteit, de biopolitiek en het leven in de stad en op het platteland.

Het is van belang om in te zien dat onze ontwikkeling in de twintigste eeuw naar ons hedendaagse mondiale ‘Crystal Palace’ (Peter Sloterdijk) van zuiverheid en transparantie voortdurend vergezeld is gegaan van een welhaast fysiek verlangen naar het zuivere, niet alleen in de kristalheldere structuren van Mondriaan, maar ook in de verslavende smaak van geraffineerde suiker en witbrood. Dit boek onderzoekt deze drang naar het zuivere, maar is ook een pleidooi voor een veel diepere behoefte aan het onzuivere; niet om een nieuw organicisme of de zoveelste terug naar de natuurbeweging in ere te herstellen, maar om de ontwikkeling te volgen tot het punt waarop alle modernistische waarden in hun tegendeel verkeren, waar technologie de drager wordt van het onzuivere en het onvolmaakte. Technologie, ooit de drager van homogeniteit en zuiverheid, wordt nu de drager van heterogeniteit en mondiale onvoorspelbaarheid.

Met bijdragen van: Arjun Appadurai, Bruce Sterling, Gunnar Heinsohn, Lynn Margulis, Lars Spuybroek, Raj Patel, Arjen Mulder, Joke Brouwer e.a.