Theo Bosch (1940-1994) was een van de belangrijkste vernieuwers van de naoorlogse Nederlandse volkshuisvesting. In een periode waarin herwaardering ontstond voor de bestaande stad, verrichte hij pionierswerk in de (Amsterdamse) stadsvernieuwing, door samenwerking met bewoners en zich niet af te laten troeven door het bureaucratisch apparaat van overheidsregels. Daarbij wist hij het stedenbouwkundig en architectonisch ontwerp te integreren. Het bouwen voor de buurt kreeg invulling via een fijnmazige vervlechting van stedelijke functies, van openbare en privé-ruimtes, met architectuur van een menselijke maat en schaal. Daarmee kreeg de binnen Team X en Forum geformuleerde nieuwe stedelijkheid een concrete invulling. Ook in de periode als zelfstandig architect wist hij complexe stedelijke ontwerpopgaven op te lossen door aan te sluiten op het stedelijk weefsel.
In de architectonische uitwerking waren licht en ruimte sleutelbegrippen. Bosch bedacht voor iedere situatie de meest geschikte oplossing, door te variÎren op bestaande en door hem geïntroduceerde verkavelingstypologieën. Het menselijk welzijn in de door hem ontworpen gebouwen stond daarbij primair. Zijn visie op de stad, zijn bereidheid ervoor te knokken en zijn overtuiging dat het stedenbouwkundig en architectonisch ontwerp onlosmakelijk verbonden zijn heeft hij breed kunnen uitdragen als voorzitter van de Haagse Welstandscomissie. Met zijn fundamentele benadering wist hij ieder voorgelegd plan messcherp te analyseren. Daarbij profileerde hij zich zoals hij als ontwerper bekend stond: bevlogen, idealistisch maar nuchter, als een vakman met zicht op essenties.
Theo Bosch (1940-1994) was een van de belangrijkste vernieuwers van de naoorlogse Nederlandse volkshuisvesting. In een periode waarin herwaardering ontstond voor de bestaande stad, verrichte hij pionierswerk in de (Amsterdamse) stadsvernieuwing, door samenwerking met bewoners en zich niet af te laten troeven door het bureaucratisch apparaat van overheidsregels. Daarbij wist hij het stedenbouwkundig en architectonisch ontwerp te integreren. Het bouwen voor de buurt kreeg invulling via een fijnmazige vervlechting van stedelijke functies, van openbare en privé-ruimtes, met architectuur van een menselijke maat en schaal. Daarmee kreeg de binnen Team X en Forum geformuleerde nieuwe stedelijkheid een concrete invulling. Ook in de periode als zelfstandig architect wist hij complexe stedelijke ontwerpopgaven op te lossen door aan te sluiten op het stedelijk weefsel.
In de architectonische uitwerking waren licht en ruimte sleutelbegrippen. Bosch bedacht voor iedere situatie de meest geschikte oplossing, door te variÎren op bestaande en door hem geïntroduceerde verkavelingstypologieën. Het menselijk welzijn in de door hem ontworpen gebouwen stond daarbij primair. Zijn visie op de stad, zijn bereidheid ervoor te knokken en zijn overtuiging dat het stedenbouwkundig en architectonisch ontwerp onlosmakelijk verbonden zijn heeft hij breed kunnen uitdragen als voorzitter van de Haagse Welstandscomissie. Met zijn fundamentele benadering wist hij ieder voorgelegd plan messcherp te analyseren. Daarbij profileerde hij zich zoals hij als ontwerper bekend stond: bevlogen, idealistisch maar nuchter, als een vakman met zicht op essenties.
