Hoe kan de wisselwerking tussen kunst, architectuur en musea gezien en begrepen worden? Triple Bond: Essays on Art, Architecture, and Museums is niet een boek over museumarchitectuur. Anders gesteld: het is meer dan dat.
In Triple Bond onderzoekt Wouter Davidts de samenhang tussen architectuur, het instituut museum, het museumprogramma en de kunst. Hoe uiteenlopend wordt museumarchitectuur ingezet: als autonoom ikoon, als flexibele 'schuur', als pr-instrument, als herinneringsmachine, als aanjager van stedelijke vernieuwing, als landschapsontwerp, als politieke troef, als opslagplaats voor artefacten, etc. Onderliggende vragen zijn: wat is de opdracht bij het bouwen van een museum, hoe verbind je architectuur en kunst die in principe beide autonoom zijn, welke historische kennis is daarbij van belang, welke dromen komen bij het ontwikkelen van een museum aan bod, welke processen doorlopen opdracht-gevers (veelal museumdirecties en overheden) en architecten om die dromen waar te maken.
De veertien essays in deze bundel behandelen de architectuur van musea die in de afgelopen vijf decennia gebouwd zijn, maar richten zich ook op ontwikkelingen binnen de kunsten in diezelfde periode. Tegelijkertijd gaat Triple Bond ook niet alleen over kunst en architectuur. Terwijl de dialoog tussen de beide disciplines en praktijken centraal staat, richt het boek zich ook op de veranderingen binnen het instituut waar kunst en architectuur elkaar steevast ontmoeten: het museum.
In deze bundel verdedigt Wouter Davidts de stelling dat kunst, architectuur en het museum in een complexe, historische relatie verwikkeld zijn. Het boek bevat casestudies van het Stedelijk Museum, Amsterdam, Museum Boijmans Van Beuningen, Centre Pompidou, Tate Modern, Temporary Contemporary, P.S. 1, en het Antwerpse Museum aan de Stroom (MAS). Het biedt diepgaande analyses van de opvattingen over museale ruimte van kunstenaars als Marcel Broodthaers, Daniel Buren, Robert Smithson en Gordon Matta-Clark. Ten slotte bevat het boek een kritische bespreking van hedendaagse reacties op de architectuur van het museum door kunstenaarscollectief SUPERFLEX in het Van Abbemuseum, en door de verschillende kunstenaars die deelnamen aan de Unilever Series in Tate Modern.
Hoe kan de wisselwerking tussen kunst, architectuur en musea gezien en begrepen worden? Triple Bond: Essays on Art, Architecture, and Museums is niet een boek over museumarchitectuur. Anders gesteld: het is meer dan dat.
In Triple Bond onderzoekt Wouter Davidts de samenhang tussen architectuur, het instituut museum, het museumprogramma en de kunst. Hoe uiteenlopend wordt museumarchitectuur ingezet: als autonoom ikoon, als flexibele 'schuur', als pr-instrument, als herinneringsmachine, als aanjager van stedelijke vernieuwing, als landschapsontwerp, als politieke troef, als opslagplaats voor artefacten, etc. Onderliggende vragen zijn: wat is de opdracht bij het bouwen van een museum, hoe verbind je architectuur en kunst die in principe beide autonoom zijn, welke historische kennis is daarbij van belang, welke dromen komen bij het ontwikkelen van een museum aan bod, welke processen doorlopen opdracht-gevers (veelal museumdirecties en overheden) en architecten om die dromen waar te maken.
De veertien essays in deze bundel behandelen de architectuur van musea die in de afgelopen vijf decennia gebouwd zijn, maar richten zich ook op ontwikkelingen binnen de kunsten in diezelfde periode. Tegelijkertijd gaat Triple Bond ook niet alleen over kunst en architectuur. Terwijl de dialoog tussen de beide disciplines en praktijken centraal staat, richt het boek zich ook op de veranderingen binnen het instituut waar kunst en architectuur elkaar steevast ontmoeten: het museum.
In deze bundel verdedigt Wouter Davidts de stelling dat kunst, architectuur en het museum in een complexe, historische relatie verwikkeld zijn. Het boek bevat casestudies van het Stedelijk Museum, Amsterdam, Museum Boijmans Van Beuningen, Centre Pompidou, Tate Modern, Temporary Contemporary, P.S. 1, en het Antwerpse Museum aan de Stroom (MAS). Het biedt diepgaande analyses van de opvattingen over museale ruimte van kunstenaars als Marcel Broodthaers, Daniel Buren, Robert Smithson en Gordon Matta-Clark. Ten slotte bevat het boek een kritische bespreking van hedendaagse reacties op de architectuur van het museum door kunstenaarscollectief SUPERFLEX in het Van Abbemuseum, en door de verschillende kunstenaars die deelnamen aan de Unilever Series in Tate Modern.
