Nadat zowel in Nederland als in Vlaanderen het schoolprogramma in architectuurkringen jarenlang stiefmoederlijk is behandeld, wordt de vraag naar de betekenis van schoolarchitectuur vandaag opnieuw gesteld. De redenen voor deze hernieuwde belangstelling zijn onder meer te vinden in de verandering van de ontwerpopgave: zo stelt de huidige informatiemaatschappij nieuwe eisen aan het onderwijs, wordt de school steeds meer geïnfiltreerd door ‘buitenschoolse’ functies en vervagen ideologische en pedagogische tegenstellingen om plaats te maken voor een opvatting van de school als op het individu gerichte ‘leeromgeving’.

Deze OASE wil nagaan hoe architecten strategisch (kunnen) opereren binnen deze nieuwe condities. Het toont projecten die een geëngageerde omgang met de hedendaagse schoolproblematiek illustreren en laat verder ook architecten aan het woord die op een proactieve manier trachten in te grijpen op het scholenbouwbeleid. Deze actuele benaderingen worden afgewisseld met een aantal bijdragen die via onder meer via een aandachtige lectuur van plannen en beelden van (historische) schoolprojecten (soms onvermoede) relaties blootleggen tussen ontwerp, programma, representatie en ideologie die voor een kritische reflectie op de actuele scholenbouw relevant zijn.

Nadat zowel in Nederland als in Vlaanderen het schoolprogramma in architectuurkringen jarenlang stiefmoederlijk is behandeld, wordt de vraag naar de betekenis van schoolarchitectuur vandaag opnieuw gesteld. De redenen voor deze hernieuwde belangstelling zijn onder meer te vinden in de verandering van de ontwerpopgave: zo stelt de huidige informatiemaatschappij nieuwe eisen aan het onderwijs, wordt de school steeds meer geïnfiltreerd door ‘buitenschoolse’ functies en vervagen ideologische en pedagogische tegenstellingen om plaats te maken voor een opvatting van de school als op het individu gerichte ‘leeromgeving’.

Deze OASE wil nagaan hoe architecten strategisch (kunnen) opereren binnen deze nieuwe condities. Het toont projecten die een geëngageerde omgang met de hedendaagse schoolproblematiek illustreren en laat verder ook architecten aan het woord die op een proactieve manier trachten in te grijpen op het scholenbouwbeleid. Deze actuele benaderingen worden afgewisseld met een aantal bijdragen die via onder meer via een aandachtige lectuur van plannen en beelden van (historische) schoolprojecten (soms onvermoede) relaties blootleggen tussen ontwerp, programma, representatie en ideologie die voor een kritische reflectie op de actuele scholenbouw relevant zijn.

OASE 72 presenteert recente schoolprojecten van Architettura, Jeroen Geurst, Maccreanor & Lavington, ssa/xx, Theo Kupers, Ton Venhoeven, Onix, Herman Hertzberger en Wim Cuyvers en laat architecten aan het woord die op een proactieve manier trachten in te grijpen in het scholenbouwbeleid in Vlaanderen en Nederland (SMaR, Wimby!). Deze actuele praktijkbenaderingen worden gekaderd door enkele beschouwende bijdragen waarin ook minder recente schoolarchitectuur aan bod komt en die via plan- en/of discoursanalyse kritische vragen opwerpen met een relevantie voor de actuele scholenbouw.