Het Iraanse eiland Kish in de Perzische Golf is een opmerkelijke plek, waar de extremen in politiek, ideologie en (stedenbouwkundig) ontwerp elkaar zichtbaar raken. Onder invloed van de veranderende politiek op het vaste land van Iran is het eiland gedurende de hele moderne geschiedenis het toneel geweest van de meest buitenissige experimenten en tegenstrijdige interventies van politici, investeerders, architecten en planologen. In Kish doen de Iraanse kunstenaars/ auteurs Nasrin Tabatabai en Babak Afrassiabi hiervan op boeiende en beeldende wijze verslag.

Het Iraanse eiland Kish in de Perzische Golf is een opmerkelijke plek, waar de extremen in politiek, ideologie en (stedenbouwkundig) ontwerp elkaar zichtbaar raken. Onder invloed van de veranderende politiek op het vaste land van Iran is het eiland gedurende de hele moderne geschiedenis het toneel geweest van de meest buitenissige experimenten en tegenstrijdige interventies van politici, investeerders, architecten en planologen. In Kish doen de Iraanse kunstenaars/ auteurs Nasrin Tabatabai en Babak Afrassiabi hiervan op boeiende en beeldende wijze verslag.

n de jaren zeventig besloot de laatste sjah van Iran het eiland te transformeren tot een ultramodern privéresort voor de koninklijke familie en hun gasten. Na de Islamitische Revolutie van 1979 raakte het hedonistische vakantie-eiland in verval, totdat in de jaren negentig van Kish een aantrekkelijke plek werd gemaakt voor Irans eigen toeristen en investeerders die onder de strenge sociale en politieke regels van het vaste land proberen uit te komen. De jarenlange planologische besluiteloosheid is nadrukkelijk zichtbaar in de architectuur van het eiland, waar elk spoor van een genius loci ontbreekt.