Phantom City - A Photo Novel van beeldend kunstenaar/ fotografe Kim Bouvy is een fictieve stadsbeschrijving in zwart, wit en grijs van haar eigen woonplaats Rotterdam. De stad is hoofdpersoon en décor tegelijk in een deels werkelijke, deels fictieve vertelling over het heden, verleden en mogelijke toekomst van deze stad. Eigen foto's en found footage, vermengd met teksten die refereren naar science fiction, bekende utopische denkbeelden en elementen uit de feitelijke actualiteit en geschiedenis van Rotterdam vormen samen een allegorische vertelling. Daaruit doemt het beeld op van een stad, waarin de leegte tot suspense wordt. Het is een stad die misschien niet bestaat, maar die iedereen desondanks herkent.
Sinds Kim Bouvy in 2001 verhuisde naar Rotterdam raakte ze steeds meer gefascineerd door de verschillende manieren waarop de stad wordt verbeeld: als jonge, bruisende, kleurrijke, moderne, vooruitstrevende stad met mensen die durven, maar ook als stad die te kampen heeft met criminaliteit, verloedering, armoede, etnische spanningen en een grimmig veiligheidsbeleid. Voor het boek combineerde ze haar eigen fotowerken van de stad met beelden die zij de laatste zeven jaar verzamelde uit boeken, kranten, promotiebrochures, stadsgidsen, webpagina's, ansichtkaarten, en archieffoto's. De beelden worden omvat met eigen teksten en fragmenten uit romans, historische publicaties, nieuwsberichten, beleidsnota's en reclamecampagnes. Dit amalgaam van woorden en beelden is als de stad zelf.
Phantom City wil daarnaast een poëtisch commentaar zijn op de narcistische obsessie die, volgens Bouvy, Rotterdam heeft met de eigen afbeelding. Haar "imago" bouwt de stad zorgvuldig op uit eenzijdige en vaak onwerkelijke beelden. Door grote stadsvernieuwingsprojecten die de laatste jaren zijn gestart in het centrum zijn inmiddels veel van de gefotografeerde plekken onherkenbaar veranderd. Uit haar eigen onstilbare hunkering naar een toekomstige, volmaakte identiteit ontkent en vernietigt de stad in hoog tempo haar eigen unieke wederopbouwkarakter, waarin heden en verleden onlosmakelijk verweven zijn. In plaats van zichzelf eerlijk in de spiegel te bekijken, creeërt ze liever een "Phantom City", waar de straten "schoon, heel en veilig" zijn geworden, maar altijd leeg en zielloos zijn.
Phantom City - A Photo Novel van beeldend kunstenaar/ fotografe Kim Bouvy is een fictieve stadsbeschrijving in zwart, wit en grijs van haar eigen woonplaats Rotterdam. De stad is hoofdpersoon en décor tegelijk in een deels werkelijke, deels fictieve vertelling over het heden, verleden en mogelijke toekomst van deze stad. Eigen foto's en found footage, vermengd met teksten die refereren naar science fiction, bekende utopische denkbeelden en elementen uit de feitelijke actualiteit en geschiedenis van Rotterdam vormen samen een allegorische vertelling. Daaruit doemt het beeld op van een stad, waarin de leegte tot suspense wordt. Het is een stad die misschien niet bestaat, maar die iedereen desondanks herkent.
Sinds Kim Bouvy in 2001 verhuisde naar Rotterdam raakte ze steeds meer gefascineerd door de verschillende manieren waarop de stad wordt verbeeld: als jonge, bruisende, kleurrijke, moderne, vooruitstrevende stad met mensen die durven, maar ook als stad die te kampen heeft met criminaliteit, verloedering, armoede, etnische spanningen en een grimmig veiligheidsbeleid. Voor het boek combineerde ze haar eigen fotowerken van de stad met beelden die zij de laatste zeven jaar verzamelde uit boeken, kranten, promotiebrochures, stadsgidsen, webpagina's, ansichtkaarten, en archieffoto's. De beelden worden omvat met eigen teksten en fragmenten uit romans, historische publicaties, nieuwsberichten, beleidsnota's en reclamecampagnes. Dit amalgaam van woorden en beelden is als de stad zelf.
Phantom City wil daarnaast een poëtisch commentaar zijn op de narcistische obsessie die, volgens Bouvy, Rotterdam heeft met de eigen afbeelding. Haar "imago" bouwt de stad zorgvuldig op uit eenzijdige en vaak onwerkelijke beelden. Door grote stadsvernieuwingsprojecten die de laatste jaren zijn gestart in het centrum zijn inmiddels veel van de gefotografeerde plekken onherkenbaar veranderd. Uit haar eigen onstilbare hunkering naar een toekomstige, volmaakte identiteit ontkent en vernietigt de stad in hoog tempo haar eigen unieke wederopbouwkarakter, waarin heden en verleden onlosmakelijk verweven zijn. In plaats van zichzelf eerlijk in de spiegel te bekijken, creeërt ze liever een "Phantom City", waar de straten "schoon, heel en veilig" zijn geworden, maar altijd leeg en zielloos zijn.
