De Bijlmermeer is bekend geworden als het ultieme modernistische stedenbouwkundige project met veel hoogbouw en veel groen. De maakbaarheid van de samenleving in Amsterdam-Zuidoost werd snel achterhaald door de praktijk. De Bijlmer kwam bekend te staan als een wijk met veel problemen en een hoge criminaliteit. Een grote, vijftienjarige vernieuwingsoperatie (1992 - 2009) moet daar verandering in brengen. Veel van de bestaande hoogbouw wordt vervangen door minder anonieme wijken met laagbouw. Daar is ook Baart met zijn gezin neergestreken. Sinds zijn verhuizing fotografeert Baart de transformatie van de Bijlmer, waarbij het territorium dat hij in kaart brengt, wordt bepaald door de actieradius van zijn twee schoolgaande kinderen. Aan de hand van interviews met zijn buren, gesprekken met beleidsmakers en Baarts schitterende fotografie wordt een fascinerend inzicht geboden in het vernieuwingsproces in de Bijlmer.

Territorium. In de jaren '60 en '70 verscheen aan de zuidoostkant van Amsterdam een wijk met modernistische hoogbouw, gelegen in een parkachtig landschap. 'Een stad geprojecteerd op het geluk van de mensen, die er wonen', sprak in december 196 de verantwoordelijk wethouder aan de vooravond van het slaan van de eerste paal van de utopische stad. Het ging echter anders. De maakbaarheid van de samenleving verliep wat stroef, niet de geschoolde arbeidersklasse betrok de Bijlmermeer, maar mensen uit Suriname, Ghana en de Antillen. De Bijlmermeer werd bekend als een wijk met grote beheersproblemen. In 1990 werden de eerste voorstellen gedaan voor het vernieuwen van de Bijlmermeer. De verhoogde dreven werden verlaagd en de grote parkeergarage gesloopt. Dit haalde de hele grondslag van de Bijlmermeer weg, het primaat van de voetganger verviel en de auto kwam op het maaiveld: het failliet van de planningsmachine was pijnlijk zichtbaar. Meer dan de helft van de flats werden afgebroken en vervangen door laagbouw. Inmiddels is de vernieuwing overal zichtbaar. De Bijlmermeer is nu een succes bij de eigen bevolking. Nergens in Nederland zie je zoveel allochtone bewoners in nieuwe koopwoningen als in de Bijlmermeer.

Theo Baart en zijn gezin verruilden Amsterdam Zuid voor Amsterdam Zuidoost. Sinds zijn verhuizing fotografeert Baart de transformatie van de Bijlmer, waarbij het territorium dat hij in kaart brengt, wordt bepaald door de actieradius van zijn twee schoolgaande kinderen. Aan de hand van interviews met zijn buren, gesprekken met beleidsmakers en Baarts schitterende fotografie wordt een fascinerend inzicht geboden in het vernieuwingsproces in de Bijlmer.