Vol goede moed trokken de ouders van Joris van Casteren in 1976 naar Lelystad, waar met van alles geëxperimenteerd werd. De stad waar hij opgroeide werd geen voorbeeldgemeente, maar veranderde in de meest ongewenste plek van Nederland, geteisterd door criminaliteit en leegstand.
In dit geweldige boek beschrijft Van Casteren de troosteloze hofjes van zijn jeugd, bevolkt door Amsterdamse probleemgevallen en gesjeesde zakenlieden. Tegen beter weten in proberen de pioniers met goede bedoelingen het ideaal van een nieuwe samenleving overeind te houden. Nauwgezet doet Joris van Casteren verslag van zijn nieuwbouwjeugd, vol vandalisme en valse liefdes.
‘De weg ging omlaag. Ze reden op de bodem van de zee. Waar vroeger vissen zwommen en wier bewoog, stonden nu verkeersborden en hoogspanningsmasten. Op de plek waar Harderwijkse botters netten door de zee sleepten, waren boerderijen gebouwd met raketvormige silo’s.
Op kaarsrechte akkers groeiden suikerbieten en aardappelen. In de verte, aan het einde van de asfaltweg, verrees een complete stad in die zee. Dit omgekeerde Atlantis moest een stedebouwkundige hommage worden aan Cornelis Lely, de visionaire Zuiderzeebedwinger die het allemaal bedacht had. Lelystad was de bekroning van de vaderlandse strijd tegen het water.’
Vol goede moed trokken de ouders van Joris van Casteren in 1976 naar Lelystad, waar met van alles geëxperimenteerd werd. De stad waar hij opgroeide werd geen voorbeeldgemeente, maar veranderde in de meest ongewenste plek van Nederland, geteisterd door criminaliteit en leegstand.
In dit geweldige boek beschrijft Van Casteren de troosteloze hofjes van zijn jeugd, bevolkt door Amsterdamse probleemgevallen en gesjeesde zakenlieden. Tegen beter weten in proberen de pioniers met goede bedoelingen het ideaal van een nieuwe samenleving overeind te houden. Nauwgezet doet Joris van Casteren verslag van zijn nieuwbouwjeugd, vol vandalisme en valse liefdes.
