Een veel aan ons gestelde vraag is: ‘Hoe doen jullie dat nu, dat bouwen van die scholen?’. Waarna wij meestal een beetje stilvallen. Bouwen in Mali, of überhaupt in een andere cultuur, is niet een kwestie van een simpele trukendoos opentrekken. De vraag maakt wel duidelijk dat het in de beleving van anderen bij onze activiteiten vaak alleen lijkt te gaan over het bouwen van scholen en waterputten. Eigenlijk is dat ook het meest zichtbare deel, hiermee zijn de activiteiten van SDO begonnen in 1995. Dit boek laat zien waar we mee bezig zijn geweest de afgelopen 15 jaar en dat is meer dan bouwen alleen. De essentie is eigenlijk het beste te omschrijven als het bouwen aan een regionale ontwikkeling, aan onderwijzen, leren en samenwerken. De basis hiervoor is gelegd door onze interesse en aanwezigheid vanaf 1972 in het Dogon gebied. Sinds de bouw van de eerste school en waterput in 1995 is er veel gerealiseerd door de stichting, veel meer dan alleen bouwprojecten. De belangrijkste niet fysieke resultaten zijn het moeilijkst meetbaar en inzichtelijk te maken. Met dit boek doen we een poging om ook dit deel ‘voelbaar’ te maken. Het is een verslag in vogelvlucht van de gerealiseerde projecten, van scholen, woningen, putten, dammen en andere gebouwen. Er is een aantal interviews opgenomen, een paar essays met de overwegingen over de aanpak, de transformatie in bouwtechniek, van bouwen met leem in de beginjaren via zandcement blokken en natuursteen naar bouwen met geperste aarde stenen de laatste jaren. Daarnaast staat het boek vol met foto’s van de gerealiseerde projecten, de bouw activiteiten en het uiteindelijke gebruik. Voor de bouw zijn veel tekeningen gemaakt, een klein deel is opgenomen in het boek. De verschillen van aanpak en uitvoering zijn soms moeilijk te onderscheiden, de essentie is in de eenvoud van de bouw en tekeningen te zien: `pas simple, pas bon` is het credo van Joop van Stigt.

Een veel aan ons gestelde vraag is: ‘Hoe doen jullie dat nu, dat bouwen van die scholen?’. Waarna wij meestal een beetje stilvallen. Bouwen in Mali, of überhaupt in een andere cultuur, is niet een kwestie van een simpele trukendoos opentrekken. De vraag maakt wel duidelijk dat het in de beleving van anderen bij onze activiteiten vaak alleen lijkt te gaan over het bouwen van scholen en waterputten. Eigenlijk is dat ook het meest zichtbare deel, hiermee zijn de activiteiten van SDO begonnen in 1995. Dit boek laat zien waar we mee bezig zijn geweest de afgelopen 15 jaar en dat is meer dan bouwen alleen. De essentie is eigenlijk het beste te omschrijven als het bouwen aan een regionale ontwikkeling, aan onderwijzen, leren en samenwerken. De basis hiervoor is gelegd door onze interesse en aanwezigheid vanaf 1972 in het Dogon gebied. Sinds de bouw van de eerste school en waterput in 1995 is er veel gerealiseerd door de stichting, veel meer dan alleen bouwprojecten. De belangrijkste niet fysieke resultaten zijn het moeilijkst meetbaar en inzichtelijk te maken. Met dit boek doen we een poging om ook dit deel ‘voelbaar’ te maken. Het is een verslag in vogelvlucht van de gerealiseerde projecten, van scholen, woningen, putten, dammen en andere gebouwen. Er is een aantal interviews opgenomen, een paar essays met de overwegingen over de aanpak, de transformatie in bouwtechniek, van bouwen met leem in de beginjaren via zandcement blokken en natuursteen naar bouwen met geperste aarde stenen de laatste jaren. Daarnaast staat het boek vol met foto’s van de gerealiseerde projecten, de bouw activiteiten en het uiteindelijke gebruik. Voor de bouw zijn veel tekeningen gemaakt, een klein deel is opgenomen in het boek. De verschillen van aanpak en uitvoering zijn soms moeilijk te onderscheiden, de essentie is in de eenvoud van de bouw en tekeningen te zien: `pas simple, pas bon` is het credo van Joop van Stigt.