Beeldhouwer Frans de Wit (1942-2004) schiep op 38 plekken in Nederland beelden die in het landschap en ook in onze beleving daarvan zijn verankerd. Het meest beroemd geworden zijn de ‘Klimwand’ en ‘Dubbele schijf met trap in grofpuinheuvel’ in Spaarnwoude. Dat laatste werk speelde een prominente rol in het tv-programma Krasse knarren en wordt sindsdien aangeduid als ‘de trap van Van Kooten en De Bie’.
Frans de Wit maakte zeer grote werken. Ze zijn modern, stoer, eigenzinnig en opvallend. Ze tillen het landschap op. Maar het omgekeerde komt ook voor: dan is het landschap dienblad voor de kunst. Visuele beleving nodigt de beelden soms ook uit tot actieve deelname, denk aan het enorme ‘Vierkant eiland in de plas’ in Rotterdam. Of ze vervullen een dienstbare rol als windkering, zoals het ‘Middendeel van het windscherm’ langs het Calandkanaal.
In Frans de Wit. Landmarks beschrijft Elsje Drewes de ontwikkeling van een indrukwekkend kunstenaarschap. Ze sprak met familie en vrienden van De Wit, kreeg toegang tot diverse (persoonlijke) archieven en creëerde een grondig en gevarieerd beeld van een van de belangrijkste Nederlandse beeldhouwers van de twintigste eeuw. Dit boek verschijnt mede naar aanleiding van het feit dat enkele grote werken van De Wit een permanente plek krijgen in het nieuw ontworpen Ankerpark in Leiden.
Elsje Drewes (1967) is kunsthistorica. Zij schreef een monografie over de Nederlandse kunstenaar Willem Schrofer en catalogusteksten voor de kunstenaars Ber Mengels en Hannie Bal. Jarenlang werkte zij bij Galerie de Expeditie in Amsterdam en vertegenwoordigde ze hedendaagse kunstenaars. Tegenwoordig geeft Drewes lezingen, rondleidingen en lessen in verschillende musea.
Beeldhouwer Frans de Wit (1942-2004) schiep op 38 plekken in Nederland beelden die in het landschap en ook in onze beleving daarvan zijn verankerd. Het meest beroemd geworden zijn de ‘Klimwand’ en ‘Dubbele schijf met trap in grofpuinheuvel’ in Spaarnwoude. Dat laatste werk speelde een prominente rol in het tv-programma Krasse knarren en wordt sindsdien aangeduid als ‘de trap van Van Kooten en De Bie’.
Frans de Wit maakte zeer grote werken. Ze zijn modern, stoer, eigenzinnig en opvallend. Ze tillen het landschap op. Maar het omgekeerde komt ook voor: dan is het landschap dienblad voor de kunst. Visuele beleving nodigt de beelden soms ook uit tot actieve deelname, denk aan het enorme ‘Vierkant eiland in de plas’ in Rotterdam. Of ze vervullen een dienstbare rol als windkering, zoals het ‘Middendeel van het windscherm’ langs het Calandkanaal.
In Frans de Wit. Landmarks beschrijft Elsje Drewes de ontwikkeling van een indrukwekkend kunstenaarschap. Ze sprak met familie en vrienden van De Wit, kreeg toegang tot diverse (persoonlijke) archieven en creëerde een grondig en gevarieerd beeld van een van de belangrijkste Nederlandse beeldhouwers van de twintigste eeuw. Dit boek verschijnt mede naar aanleiding van het feit dat enkele grote werken van De Wit een permanente plek krijgen in het nieuw ontworpen Ankerpark in Leiden.
Elsje Drewes (1967) is kunsthistorica. Zij schreef een monografie over de Nederlandse kunstenaar Willem Schrofer en catalogusteksten voor de kunstenaars Ber Mengels en Hannie Bal. Jarenlang werkte zij bij Galerie de Expeditie in Amsterdam en vertegenwoordigde ze hedendaagse kunstenaars. Tegenwoordig geeft Drewes lezingen, rondleidingen en lessen in verschillende musea.
