Een uniek onderzoek naar de restanten van de rijke Nederlandse wielercultuur.
Het begon voor fotograaf Robert van Willigenburg met een fascinerende satellietfoto. De in 1895 opgerichte en in 1930 verlaten wielerbaan van Amby bij Maastricht, vanaf het maaiveld niet te zien, vanuit de lucht de afdruk van een ovaal in een veld, deels afgesneden door de snelweg A2. De ontdekking kwam juist op het moment dat de snelweg zou worden aangepast voor de nieuwe tunnel onder Maastricht. Het landje met de bewuste plek zou worden afgegraven om dienst te doen als gronddepot voor de tunnel. Het lukte de fotograaf om de laatste betonnen resten van de wielerbaan te fotograferen voordat ze zouden worden afgevoerd.
Er bleken meer van dat soort restanten in het landschap te bestaan. Archiefonderzoek volgde en de zoektocht werd een meerjarenproject dat heel Nederland doorkruist. In de eerste helft van de 20ste eeuw waren er meer dan 160 open wielerbanen in Nederland, meestal van hout, beton, gras of aangestampt gruis. De baansport was vooral in de jaren 1930 ongekend populair. Robert van Willigenburg is op al die plekken gaan kijken en fotografeerde wat er zich nu bevindt.
Een uniek onderzoek naar de restanten van de rijke Nederlandse wielercultuur.
Het begon voor fotograaf Robert van Willigenburg met een fascinerende satellietfoto. De in 1895 opgerichte en in 1930 verlaten wielerbaan van Amby bij Maastricht, vanaf het maaiveld niet te zien, vanuit de lucht de afdruk van een ovaal in een veld, deels afgesneden door de snelweg A2. De ontdekking kwam juist op het moment dat de snelweg zou worden aangepast voor de nieuwe tunnel onder Maastricht. Het landje met de bewuste plek zou worden afgegraven om dienst te doen als gronddepot voor de tunnel. Het lukte de fotograaf om de laatste betonnen resten van de wielerbaan te fotograferen voordat ze zouden worden afgevoerd.
Er bleken meer van dat soort restanten in het landschap te bestaan. Archiefonderzoek volgde en de zoektocht werd een meerjarenproject dat heel Nederland doorkruist. In de eerste helft van de 20ste eeuw waren er meer dan 160 open wielerbanen in Nederland, meestal van hout, beton, gras of aangestampt gruis. De baansport was vooral in de jaren 1930 ongekend populair. Robert van Willigenburg is op al die plekken gaan kijken en fotografeerde wat er zich nu bevindt.
