Ida Falkenberg-Liefrinck was een van de weinige vrouwen die een actieve rol hebben gespeeld in de kringen van de architecten van het Nieuwe Bouwen. Zij is vooral bekend geworden door de ontwikkeling en propaganda van de rotan stoel.
Deze stoel, waarvan zij in de jaren dertig verschillende varianten ontwierp, zou pas na de Tweede Wereldoorlog op ruime schaal een plaats in het Nederlandse interieur veroveren. Het experimenteren met nieuwe meubelvormen, waartoe zij bij Metz & Co. in Amsterdam royaal de mogelijkheid kreeg, heeft bij Ida Falkenberg-Liefrinck steeds in het teken gestaan van een verlangen de minder bedeelde bevolkingsgroepen een goede, plezierige woning te bieden. Haar aandacht ging daarbij uit naar het groeiend aantal alleenstaande vrouwen dat zich in de crisisjaren met kamers en kamertjes in onderhuur moest behelpen. Steeds heeft Ida Falkenberg-Liefrinck erop gewezen dat de moderne stedenbouw en de bouw van moderne en functionele woningen geen blijvend effect zouden hebben als niet tegelijkertijd een totale maatschappelijke heroriÎntatie zou plaatsvinden. Met haar onverzoenlijke standpunten heeft zij een polariserende rol gespeeld in de discussies over de rol van schoonheid in de architectuur die in 1938 uiteindelijk tot een scheuring binnen de architectengroep ‘De 8 en Opbouw’ heeft geleid. Na de Tweede Wereldoorlog koos Ida Falkenberg-Liefrinck voor een leven in de toenmalige communistische DDR. Zij heeft daar nog verscheidene projecten gerealiseerd. De interieurarchitecte overleed in Berlijn in 2006 op 105-jarige leeftijd.
Ida Falkenberg-Liefrinck was een van de weinige vrouwen die een actieve rol hebben gespeeld in de kringen van de architecten van het Nieuwe Bouwen. Zij is vooral bekend geworden door de ontwikkeling en propaganda van de rotan stoel.
Deze stoel, waarvan zij in de jaren dertig verschillende varianten ontwierp, zou pas na de Tweede Wereldoorlog op ruime schaal een plaats in het Nederlandse interieur veroveren. Het experimenteren met nieuwe meubelvormen, waartoe zij bij Metz & Co. in Amsterdam royaal de mogelijkheid kreeg, heeft bij Ida Falkenberg-Liefrinck steeds in het teken gestaan van een verlangen de minder bedeelde bevolkingsgroepen een goede, plezierige woning te bieden. Haar aandacht ging daarbij uit naar het groeiend aantal alleenstaande vrouwen dat zich in de crisisjaren met kamers en kamertjes in onderhuur moest behelpen. Steeds heeft Ida Falkenberg-Liefrinck erop gewezen dat de moderne stedenbouw en de bouw van moderne en functionele woningen geen blijvend effect zouden hebben als niet tegelijkertijd een totale maatschappelijke heroriÎntatie zou plaatsvinden. Met haar onverzoenlijke standpunten heeft zij een polariserende rol gespeeld in de discussies over de rol van schoonheid in de architectuur die in 1938 uiteindelijk tot een scheuring binnen de architectengroep ‘De 8 en Opbouw’ heeft geleid. Na de Tweede Wereldoorlog koos Ida Falkenberg-Liefrinck voor een leven in de toenmalige communistische DDR. Zij heeft daar nog verscheidene projecten gerealiseerd. De interieurarchitecte overleed in Berlijn in 2006 op 105-jarige leeftijd.
