Dit nummer van OASE, getiteld Nagel op de huid, onderzoekt in de ruimste zin de relatie (in architectuur) tussen de huid en visualiteit, oppervlak en beeld, of beeld en inhoud; een thematiek die steeds meer aandacht krijgt in bepaalde kringen van architectuurtheorie.
Dit nummer van OASE, getiteld Nagel op de huid, onderzoekt in de ruimste zin de relatie (in architectuur) tussen de huid en visualiteit, oppervlak en beeld, of beeld en inhoud; een thematiek die steeds meer aandacht krijgt in bepaalde kringen van architectuurtheorie.
Het nummer kan beschouwd worden als een speculatief onderzoek naar de fenomenen van oppervlak en diepte in architectuur (als tegenstelling of inverwantschap) in de context van hedendaagse theorie. In plaats van een serie programmatische stellingen met definitieve uitgangspunten en oplossingen aan te dragen, biedt het enkel de omschrijving van een nieuw gebied van theorie.
