OASE 92 Codes en continuïteiten focust op een generatie van moderne architecten die in de schaduw van bekende tijdgenoten zijn gebleven. OASE wil hiermee aantonen dat deze ‘architecten van de schaduwcanon’ heel verschillende opvattingen over moderniteit vertegenwoordigen, die een vertrekpunt kunnen betekenen voor het opnieuw doordenken van hedendaagse ontwerpattitudes. Hun alternatieve moderne ontwerphoudingen worden verkend via analyse, evaluatie en bespreking van concrete projecten en tonen een eigenzinnige zoektocht naar het scheppen van continuïteiten met de architectuur van vóór het modernisme.
Vooraanstaande auteurs beschrijven hoe moderne architecten als Fernand Pouillon, Kay Fisker, Fernando Tavora en Giovanni Muzio zich bezighielden met de taal en de recente en klassieke geschiedenis van architectuur. Deze projectenstudie wordt voorafgegaan door een artikel waarin Vittorio Magnago Lampugnani de notie ‘nieuw’ binnen de hedendaagse architectonische cultuur problematiseert. De architecten van de schaduwcanon zijn van groot belang voor de hedendaagse ontwerppraktijk en het denken over architectuur.
OASE 92 Codes en continuïteiten focust op een generatie van moderne architecten die in de schaduw van bekende tijdgenoten zijn gebleven. OASE wil hiermee aantonen dat deze ‘architecten van de schaduwcanon’ heel verschillende opvattingen over moderniteit vertegenwoordigen, die een vertrekpunt kunnen betekenen voor het opnieuw doordenken van hedendaagse ontwerpattitudes. Hun alternatieve moderne ontwerphoudingen worden verkend via analyse, evaluatie en bespreking van concrete projecten en tonen een eigenzinnige zoektocht naar het scheppen van continuïteiten met de architectuur van vóór het modernisme.
Vooraanstaande auteurs beschrijven hoe moderne architecten als Fernand Pouillon, Kay Fisker, Fernando Tavora en Giovanni Muzio zich bezighielden met de taal en de recente en klassieke geschiedenis van architectuur. Deze projectenstudie wordt voorafgegaan door een artikel waarin Vittorio Magnago Lampugnani de notie ‘nieuw’ binnen de hedendaagse architectonische cultuur problematiseert. De architecten van de schaduwcanon zijn van groot belang voor de hedendaagse ontwerppraktijk en het denken over architectuur.
Met bijdragen van Tom Avermaete, Mikael Bergquist, Adam Caruso, Hermann Czech, Florian Fischer & Reem Almannai, Job Floris, Christoph Grafe, Giogrio Grassi, Hans van der Heijden & Joost Hovenier, Wouter Hilhorst, Vittorio Magnago Lampugnani, Eric Lapierre, Nelson Mota, Nuno Portas, Dirk Somers
