Architectuur en stedenbouw zijn altijd instrumenten van identiteitsvorming geweest. 

Dit geldt niet alleen voor wederopbouwprojecten, zoals wij die thans als rechtse ontwikkelingen in Europa meemaken, maar ook voor het modernisme. Zowel de verbeelding van een ongeschonden verleden als die van een betere toekomst is per se politiek. Dit verband tussen architectuur en ideologie komt aan bod in ARCH+ 243: Contested Modernities, waarin de architectonische moderniteit in Cambodja, Indonesië, Myanmar en Singapore wordt besproken als een uitdrukking van de strijd van deze samenlevingen voor een postkoloniale toekomst. De uitgave maakt ook opnieuw duidelijk dat de Moderne Beweging geen exclusief westerse ontwikkeling was, maar meerstemmig en gelaagd, wereldwijd geïntegreerd. Dit inzicht maakt ook duidelijk voor welke taak wij nog staan: het vinden van een evenwicht tussen universalistische aanspraken en specifieke sociale contexten. Alleen dan kunnen we ons thuis voelen in de moderne tijd.

Architectuur en stedenbouw zijn altijd instrumenten van identiteitsvorming geweest.

Dit geldt niet alleen voor wederopbouwprojecten, zoals wij die thans als rechtse ontwikkelingen in Europa meemaken, maar ook voor het modernisme. Zowel de verbeelding van een ongeschonden verleden als die van een betere toekomst is per se politiek. Dit verband tussen architectuur en ideologie komt aan bod in ARCH+ 243: Contested Modernities, waarin de architectonische moderniteit in Cambodja, Indonesië, Myanmar en Singapore wordt besproken als een uitdrukking van de strijd van deze samenlevingen voor een postkoloniale toekomst. De uitgave maakt ook opnieuw duidelijk dat de Moderne Beweging geen exclusief westerse ontwikkeling was, maar meerstemmig en gelaagd, wereldwijd geïntegreerd. Dit inzicht maakt ook duidelijk voor welke taak wij nog staan: het vinden van een evenwicht tussen universalistische aanspraken en specifieke sociale contexten. Alleen dan kunnen we ons thuis voelen in de moderne tijd.