Architect Paul De Ley (1943) behoort tot de pioniers van de stadsvernieuwingsbeweging rond 1970. Hij heeft in de jaren zeventig en tachtig van de vorige eeuw met het Bouwen voor de buurt de stadsvernieuwing een belangrijke impuls gegeven.
Zijn carriere begon met het woningbouwproject op het Bickerseiland te Amsterdam (1972-1977), waar hij samen met zijn collega Jouke van den Bout met grote betrokkenheid en deskundigheid de buurt Èn de gemeente enthousiast wist te krijgen voor zijn plannen , waarmee de oorspronkelijke kleinschalige structuur van de buurt gehandhaafd bleef. Het betekende in een tijd van conflicterende belangen tussen bewoners van de oude stadswijken en het gemeentebestuur een ware cultuuromslag . Het verzet van de buurtacties tegen de aanleg van grote verkeerswegen dwars door de oude historische binnenstad en de voorrang aan kantoorgebouwen ten koste van de woonfunctie had succes. Meerdere plannen voor de stadsvernieuwing van Amsterdam en steden als Leiden, Rotterdam, Hilversum en Utrecht volgden. Dat de stadsvernieuwing zich vanuit incidentele buurtacties tot een professionele ontwerpstrategie ontwikkelde is mede aan Paul De Ley te danken.
De stadsvernieuwing werd één van de belangrijke speerpunten, niet alleen in Amsterdam, maar ook in politiek Den Haag. Paul De Ley ontwikkelde zich tot een specialist. Hij wist creatieve oplossingen te bedenken voor complexe situaties. Maatschappelijke betrokkenheid en een contextuele benadering waren in de jaren zeventig geliefde uitgangspunten voor een nieuwe generatie van jonge architecten. Het gedachtegoed van Aldo van Eyck, met pleidooien voor de menselijke schaal en herwaardering van de oude stad, vormde voor deze groep architecten een onuitputtelijke bron van inspiratie. In de ontwerpdiscussie werd gezocht naar antwoorden op problemen van grootschaligheid, anonimiteit en de verstoorde relatie tussen de mens en zijn omgeving. Kenmerkend voor het werk van Paul De Ley is de zorgvuldige inpassing van projecten in het omringende stedelijk weefsel.
Architect Paul De Ley (1943) behoort tot de pioniers van de stadsvernieuwingsbeweging rond 1970. Hij heeft in de jaren zeventig en tachtig van de vorige eeuw met het Bouwen voor de buurt de stadsvernieuwing een belangrijke impuls gegeven.
Zijn carriere begon met het woningbouwproject op het Bickerseiland te Amsterdam (1972-1977), waar hij samen met zijn collega Jouke van den Bout met grote betrokkenheid en deskundigheid de buurt Èn de gemeente enthousiast wist te krijgen voor zijn plannen , waarmee de oorspronkelijke kleinschalige structuur van de buurt gehandhaafd bleef. Het betekende in een tijd van conflicterende belangen tussen bewoners van de oude stadswijken en het gemeentebestuur een ware cultuuromslag . Het verzet van de buurtacties tegen de aanleg van grote verkeerswegen dwars door de oude historische binnenstad en de voorrang aan kantoorgebouwen ten koste van de woonfunctie had succes. Meerdere plannen voor de stadsvernieuwing van Amsterdam en steden als Leiden, Rotterdam, Hilversum en Utrecht volgden. Dat de stadsvernieuwing zich vanuit incidentele buurtacties tot een professionele ontwerpstrategie ontwikkelde is mede aan Paul De Ley te danken.
De stadsvernieuwing werd één van de belangrijke speerpunten, niet alleen in Amsterdam, maar ook in politiek Den Haag. Paul De Ley ontwikkelde zich tot een specialist. Hij wist creatieve oplossingen te bedenken voor complexe situaties. Maatschappelijke betrokkenheid en een contextuele benadering waren in de jaren zeventig geliefde uitgangspunten voor een nieuwe generatie van jonge architecten. Het gedachtegoed van Aldo van Eyck, met pleidooien voor de menselijke schaal en herwaardering van de oude stad, vormde voor deze groep architecten een onuitputtelijke bron van inspiratie. In de ontwerpdiscussie werd gezocht naar antwoorden op problemen van grootschaligheid, anonimiteit en de verstoorde relatie tussen de mens en zijn omgeving. Kenmerkend voor het werk van Paul De Ley is de zorgvuldige inpassing van projecten in het omringende stedelijk weefsel.
