De architect Theodor Wilhelm Rueter, zoon van de lithograaf Georg Rueter, groeide op in een gezin waarin ambacht en kunstzin gestimuleerd werden. Zijn broers Georg en Gustaaf werden beeldend kunstenaar en meubelmaker. Ook Theo Rueter begon als meubelmaker; hij trad echter bij de architect C.B. Posthumus Meyjes sr. In de leer. Op dit architectenbureau kwam Rueter in aanraking met de nieuwe ideeën van de tuin- stadbeweging, die een sociale woonvorm bepleitte, in nauw contact met de natuur. Posthumus Meyjes bouwde het Snouck van Loosenpark in Enkhuizen, een van de eerste tuindorpen in Nederland. Andere architecten die hem beïnvloedden waren onder andere K.P.C. de Bazel en J.L.M. Lauweriks, die Rueter leerden hoe hij bij zijn ontwerpen op geometrische grondprincipes kon teruggrijpen. De theosofen De Bazel en Lauweriks meenden dat men op deze wijze tot de kern van de bouwopgave kon doordringen.
Rueter was een idealistisch en eigenzinnig man, maar hij was ook op de praktijk ingesteld. In 1901 sloot hij zich aan bij der Internationale Broederschap van Christen-Anarchisten, een groep idealisten die bij Blaricum een landbouwkolonie had gesticht, waar hun ideeën door 'eenvoudig, ootmoedig en gemeenschap- pelijk' samenleven en -werken in de praktijk gebracht zouden worden. Rueter ontwierp er een aantal koloniehutten en enkele bedrijfsgebouwen. Na het uiteenvallen van de kolonie zou Rueter trouw bliiven aan de uitgangspunten die hij daar in de praktijk had gebracht: eenvoud, harmonie en doelmatigheid. Zijn leven lang zou hij vasthouden aan een ambachtelijke bouwwijze, traditionele materialen en harmonie tussen architectuur en de omringende natuur. Daarbij liet hij zich beïnvloeden door de traditionele landelijke architectuur, die hij uit het Gooi kende, maar ook zoals hij die op zijn vele reizen tegenkwam.
De architect Theodor Wilhelm Rueter, zoon van de lithograaf Georg Rueter, groeide op in een gezin waarin ambacht en kunstzin gestimuleerd werden. Zijn broers Georg en Gustaaf werden beeldend kunstenaar en meubelmaker. Ook Theo Rueter begon als meubelmaker; hij trad echter bij de architect C.B. Posthumus Meyjes sr. In de leer. Op dit architectenbureau kwam Rueter in aanraking met de nieuwe ideeën van de tuin- stadbeweging, die een sociale woonvorm bepleitte, in nauw contact met de natuur. Posthumus Meyjes bouwde het Snouck van Loosenpark in Enkhuizen, een van de eerste tuindorpen in Nederland. Andere architecten die hem beïnvloedden waren onder andere K.P.C. de Bazel en J.L.M. Lauweriks, die Rueter leerden hoe hij bij zijn ontwerpen op geometrische grondprincipes kon teruggrijpen. De theosofen De Bazel en Lauweriks meenden dat men op deze wijze tot de kern van de bouwopgave kon doordringen.
Rueter was een idealistisch en eigenzinnig man, maar hij was ook op de praktijk ingesteld. In 1901 sloot hij zich aan bij der Internationale Broederschap van Christen-Anarchisten, een groep idealisten die bij Blaricum een landbouwkolonie had gesticht, waar hun ideeën door 'eenvoudig, ootmoedig en gemeenschap- pelijk' samenleven en -werken in de praktijk gebracht zouden worden. Rueter ontwierp er een aantal koloniehutten en enkele bedrijfsgebouwen. Na het uiteenvallen van de kolonie zou Rueter trouw bliiven aan de uitgangspunten die hij daar in de praktijk had gebracht: eenvoud, harmonie en doelmatigheid. Zijn leven lang zou hij vasthouden aan een ambachtelijke bouwwijze, traditionele materialen en harmonie tussen architectuur en de omringende natuur. Daarbij liet hij zich beïnvloeden door de traditionele landelijke architectuur, die hij uit het Gooi kende, maar ook zoals hij die op zijn vele reizen tegenkwam.
