DASH 9 richt zich op de doelstellingen, resultaten en gevolgen van woningbouwtentoonstellingen. In essays van Frederique van Andel, Lucy Craegh, Sandra Wagner-Conzelmann en Noud de Vreeze worden verbanden gelegd tussen diverse tentoonstellingen en ijkpunten in de geschiedenis van de woningbouwarchitectuur. Woningbouwtentoonstellingen waarin de woningen zelf, tijdelijk of permanent, als gebouwde objecten aanwezig zijn, hebben grote invloed gehad op de ontwikkeling van de woningarchitectuur van de twintigste eeuw.
Aan dergelijke tentoonstellingen lagen veelal wisselende doelstellingen ten grondslag zoals het samenbrengen van architectuur, kunst en nijverheid of het tonen van nieuwe bouwtechnieken. Het beantwoorden van vraagstukken als woningnood was in de jaren 1930, maar ook in de wederopbouwperiode een belangrijk onderdeel van de programmering. Verscholen ambities zoals het promoten van architectonische idealen en het uitdragen van politieke opvattingen kunnen vaak achteraf goed getraceerd worden. Tegenwoordig beperken bouwtentoonstellingen zich zelden meer tot enkel woningbouw; thema’s als duurzaamheid en klimaatverandering staan hoog op de agenda. Zonder vast planningsconcept, als initiator van een transformatie met een open einde, worden vooral in Duitsland, sinds de jaren 1980, hele steden en regio’s door middel van een Inter nationale Bauausstellung (IBA) onder de aandacht gebracht.
DASH 9 richt zich op de doelstellingen, resultaten en gevolgen van woningbouwtentoonstellingen. In essays van Frederique van Andel, Lucy Craegh, Sandra Wagner-Conzelmann en Noud de Vreeze worden verbanden gelegd tussen diverse tentoonstellingen en ijkpunten in de geschiedenis van de woningbouwarchitectuur. Woningbouwtentoonstellingen waarin de woningen zelf, tijdelijk of permanent, als gebouwde objecten aanwezig zijn, hebben grote invloed gehad op de ontwikkeling van de woningarchitectuur van de twintigste eeuw.
Aan dergelijke tentoonstellingen lagen veelal wisselende doelstellingen ten grondslag zoals het samenbrengen van architectuur, kunst en nijverheid of het tonen van nieuwe bouwtechnieken. Het beantwoorden van vraagstukken als woningnood was in de jaren 1930, maar ook in de wederopbouwperiode een belangrijk onderdeel van de programmering. Verscholen ambities zoals het promoten van architectonische idealen en het uitdragen van politieke opvattingen kunnen vaak achteraf goed getraceerd worden. Tegenwoordig beperken bouwtentoonstellingen zich zelden meer tot enkel woningbouw; thema’s als duurzaamheid en klimaatverandering staan hoog op de agenda. Zonder vast planningsconcept, als initiator van een transformatie met een open einde, worden vooral in Duitsland, sinds de jaren 1980, hele steden en regio’s door middel van een Inter nationale Bauausstellung (IBA) onder de aandacht gebracht.
De plandocumentatie omvat een serie bekende, maar ook minder bekende tentoonstellingen, onder andere ‘Ein Dokument Deutscher Kunst’ in Darmstadt, ‘Die Wohnung unserer Zeit’ in Berlijn, de Werkbundtentoonstelling in Wenen, ‘Il QuartiereTriennale 8’ in Milaan en de ‘Documenta Urbana’ in Kassel. Recente tentoonstellingen die worden toegelicht zijn de ‘City of Tomorrow’ in Malmö en de IBA in Hamburg, die in 2013 zijn afsluitingsjaar beleefde. Een interview met Barry Bergdoll gaat in op de traditie van 1:1 tentoonstellingshuizen in de beeldentuin van het Museum of Modern Art in New York. DASH bespreekt verder met Vanessa Miriam Carlow, lid van het ‘prae-IBAteam’ of de ideeën voor de afgelaste IBA 2020 in Berlijn nog van waarde kunnen zijn voor de stad.
