In deze Open wordt onderzocht wat er ten grondslag ligt aan deze ontwikkelingen, hoe ze onderling samenhangen en wat hun implicaties zijn voor de 'vrije' totstandkoming en de uitoefening van cultuur, en voor de interne dynamiek en machtsverhoudingen binnen het publieke domein.

Het hedendaagse publieke domein, als 'vrije' ruimte waar cultuur tot stand komt en wordt uitgewisseld, krimpt onder druk van verschillende ontwikkelingen steeds meer in. Terwijl in de digitale samenleving uitwisseling, distributie en toe-eigening van culturele producten ('content' in de vorm van muziek, beelden, teksten) feitelijk steeds makkelijker wordt, is er ook een tendens tot toenemende regulering en controle, met name door nieuwe copyrightbepalingen en beleid rond 'intellectual property'. In plaats van een 'vrije cultuur' tekenen zich de contouren af van een 'toestemmingscultuur' (Lawrence Lessig). Tegelijkertijd lijkt er ook een ontwikkeling gaande, als onderdeel van bredere privatiserings- en reguleringsprocessen, waarin particulieren (mecenassen, bedrijfssponsors, e.d.) zich steeds meer delen van het publieke domein kunnen toeeigenen: publieke cultuur komt dan in handen van particulieren en bedrijven die meebepalen wat vrijgegeven wordt of openbaar toegankelijk is.

In deze Open wordt onderzocht wat er ten grondslag ligt aan deze ontwikkelingen, hoe ze onderling samenhangen en wat hun implicaties zijn voor de 'vrije' totstandkoming en de uitoefening van cultuur, en voor de interne dynamiek en machtsverhoudingen binnen het publieke domein.